Μαίρη Λίντα – Μανώλης Χιώτης,
μοναδική συνύπαρξη

γράφει  ο Μωυσής Ασέρ

Το ντουέτο του Μανώλη Χιώτη και της Μαίρης Λίντα αποτελεί ένα από τα πιο εμβληματικά σημεία αναφοράς στην διαδρομή του μεταπολεμικού και του διαχρονικού ελληνικού τραγουδιού. Ο συνδυασμός του βιρτουόζου συνθέτη, δεξιοτέχνη του μπουζουκιού και πρωτοπόρου του λαϊκού τραγουδιού Μανώλη Χιώτη, με την καθαρή, εκφραστική και γεμάτη φρεσκάδα φωνή της Μαίρης Λίντα, δημιούργησε έναν ανεπανάληπτο ήχο που καθόρισε μια ολόκληρη εποχή.

Ο Χιώτης εισήγαγε νέες τεχνικές και προσωπικό ήχο στο μπουζούκι, και έφερε jazz και latin επιρροές στο λαϊκό τραγούδι. Με τη Λίντα στο πλευρό του, πειραματίστηκαν με νέους ήχους που απογείωσαν το ελληνικό τραγούδι της εποχής. Είχαν εξαιρετική σκηνική παρουσία και τέλεια αρμονία στις φωνές, με τον έναν να συμπληρώνει τον άλλον τόσο μουσικά όσο και συναισθηματικά. Η συνεργασία τους ήταν γεμάτη πάθος, ρυθμό και ψυχή.

Οι εμφανίσεις τους στα «μπουζούκια» και στα μεγάλα κέντρα διασκέδασης της εποχής άλλαξαν τον τρόπο που αντιμετώπιζε το κοινό το λαϊκό τραγούδι. Το ρεπερτόριό τους έγινε διαχρονικό, αγαπήθηκε από όλες τις κοινωνικές τάξεις και ταξίδεψε στο εξωτερικό.

Επιτυχίες που έγραψαν ιστορία τραγούδια όπως “Εσύ είσαι η αιτία που υποφέρω”, “Ποτέ, ποτέ δεν θέλω πια να ξαναρθείς”, “Ηλιοβασιλεματα”, “Το γκαρσόνι” και άλλα αμέτρητα πετυχημένα “σουξέ” που τραγουδιόνται μέχρι σήμερα

Ήταν και ζευγάρι στη ζωή για αρκετά χρόνια, κάτι που έδινε ακόμη περισσότερη ένταση και αλήθεια στις ερμηνείες τους. Με διεθνή αναγνώριση έπαιξαν μέχρι και μπροστά στον Αριστοτέλη Ωνάση και τη Μαρία Κάλλας, με τον ίδιο τον Frank Sinatra να εκφράζει τον θαυμασμό του.

Το ντουέτο Χιώτης – Λίντα δεν ήταν απλώς μια επιτυχημένη μουσική συνεργασία. Ήταν μια ένα δυναμικό σημείο αναφοράς που ανανέωσε το λαϊκό τραγούδι, γεφύρωσε την απόταση μεταξύ των τραγουδιών με μπουζούκια με αυτόν του λεγόμενου ελαφρού – ευρωπαϊκού και έγραψε ιστορία στην ελληνική μουσική. Έγιναν κυρίως γνωστοί για τα τραγούδια του ίδιου του Χιώτη, αλλά και για την εξαιρετικές συνεργασίες με άλλους κορυφαίους τραγουδοποιούς της εποχής τους. Ηχογράφησαν, με τον μοναδικό ήχο του Χιώτη στο μπουζούκι, πολλά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη και κάποια ξεχωριστά των Γιώργου Μητσάκη, Απόστολου Καλδάρα, Βασίλη Τσιτσάνη, Γιάννη Παπαιωάννου αλλά και με τους συνθέτες του ελαφρού Γιάννη Βέλλα, Κώστα Καπνίση, Γεράσιμο Λαβράνο κ.α.

Η συνεργασία του Μανώλη Χιώτη με τη Μαίρη Λίντα, που άνθισε από τα μέσα της δεκαετίας του 1950 ως τα μέσα της δεκαετίας του 1960, αποτελεί μία από τις πιο χαρακτηριστικές, πρωτοποριακές και εμπορικά επιτυχημένες καλλιτεχνικές συμπράξεις στην ιστορία του ελληνικού λαϊκού τραγουδιού. Ο Χιώτης, ήδη καταξιωμένος συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού αρχηγική προσωπικότητα στο λαϊκο τραγούδι, είδε στη Λίντα μια φωνή που ταίριαζε απόλυτα με τη νέα κατεύθυνση που ήθελε να δώσει στο τραγούδι: πιο εξωστρεφή, χορευτική, φιλική προς το πλατύ κοινό και τα κοσμικά μαγαζιά της εποχής. Η Λίντα με τη χαρακτηριστική της άρθρωση, την καθαρή, δυναμική φωνή και το έντονο σκηνικό ταμπεραμέντο ανέδειξε στο έπακρο την πολυρυθμική και λατινογενή πλευρά του Χιώτη. Μαζί τους, το λαϊκό τραγούδι απέκτησε ρυθμική ποικιλία και θεατρικότητα, παντρεύοντας το ρεμπέτικο υπόβαθρο με μάμπο, τσα τσα, μπολέρο, και τσιφτετέλι, χωρίς να χάνει τον ελληνικό του χαρακτήρα. Ήταν οι πρώτοι που ανέβασαν το μπουζούκι σε πίστες πολυτελείας, στο Σαν Σουσί, Ζώγια, Κροκοντίλ, δημιουργώντας ένα νέο στυλ νυχτερινής διασκέδασης. Η δισκογραφία τους περιλαμβάνει δεκάδες 45άρια με τεράστια επιτυχία, αλλά και σε δίσκους LP που ηχογράφησαν τόσο στην Ελλάδα όσο και κατά την παραμονή τους στην Αμερική. Οι επιτυχίες τους αμέτρητες, άλλα τόσα όμως εξαιρετικα λησμονημένα τραγούδια περιμένουν να τα ξαναανακαλύψουμε

Στις συλλογές τραγουδιών που παραθέτουμε θα βρείτε πολλά από αυτά, καθώς και σε πολλά βίντεο από ελληνικές ταινίες κυρίως του Θαναση Βέγγου

Η συνεργασία τους πέρασε κι από τον κινηματογράφο, την επιθεώρηση, τη ραδιοφωνία και τις ηχογραφήσεις εξωτερικού. Εμφανίστηκαν στο Λας Βέγκας (με τον Ντέιβιντ Νίβεν και την Γκρέις Κέλλυ παρόντες), εισάγοντας την ελληνική μουσική στην παγκόσμια νυχτερινή σκηνή.

Παρότι η προσωπική τους σχέση τερματίστηκε με διαζύγιο το 1964, η επαγγελματική τους σύμπραξη συνεχίστηκε ως το 1966. Από τότε, το έργο τους παρέμεινε σημείο αναφοράς για το λαϊκό τραγούδι που ισορροπεί ανάμεσα στο “αυθεντικό” και το “κοσμικό”.

Το ντουέτο Χιώτη–Λίντα δεν ανήκει ούτε αποκλειστικά στο ρεμπέτικο, ούτε στο έντεχνο, ούτε στο “καθαρό” λαϊκό. Είναι μια ξεχωριστή σχολή, με δική της ταυτότητα, ενορχηστρωτικά και ρυθμικά τολμηρή, φωνητικά λαμπερή, μουσικά προσβάσιμη αλλά όχι πρόχειρη. Χωρίς αυτούς, δύσκολα θα είχε μετασχηματιστεί το λαϊκό τραγούδι σε αστική, πανεθνική διασκέδαση. Ήταν οι γέφυρες ανάμεσα στο “χτες” και στο “σήμερα”, στον Πειραιά και το Λας Βέγκας.

Μια  ξεχωριστή play list με τραγούδια τους