Η διαφορά μεταξύ αληθινού και ψεύτικου sold out

 
γράφει ο Σταύρος Βεργίδης
 
Φέτος το καλοκαίρι, όπως συνήθως, πλήθος συναυλιών μας πολιορκούσαν για να τις απολαύσουμε. Δήμοι σύλλογοι κόμματα και νεολαίες διεκδικούν μερίδια θέασης και μέσα από αυτήν επιρροή διαφήμιση και καθιέρωση. 
 
Όλοι διαφημίζουν ότι οι στο κατάμεστο χώρο που έγινε η συναυλία με συγκίνηση το κοινό αποθέωσε τον “μεγάλο” καλλιτεχνη!
Κατά την ταπεινή μου γνώμη τα πραγματικα sold out είναι λίγα και συγκεκριμένα!
Πρώτα απ’ όλα δεν χρειάζονται ιδιαίτερη διαφήμιση. Οι καλλιτέχνες στους οποίους αναφέρομαι, έχουν δημιουργήσει μια στενή σχέση με το κοινό, ώστε όταν ανακοινώνεται η προπώληση, αυτά εξαντλούνται σε λίγες μόλις ωρες, είτε πρόκειται για το Μέγαρο, την Επίδαυρο και το Ηρώδειο είτε για το Παναθηναϊκό στάδιο είτε για κάποιο απόμερο ορεινό χωριό ! Η επανάληψη των παραστάσεων δε είναι μια ακόμη επικύρωση των λεγόμενων.
Έτσι δεν χρειάζεται βομβαρδισμός διαφήμισης του στυλ “όλοι οι χαζοί μπορούμε…” που έλεγε ο Τζιμάκος!
 
Έχουμε και τις συναυλίες που οργανώνει το ΚΚΕ, που όπως έχουμε ξαναγράψει αποδεικνύεται σε ικανότατο καλλιτεχνικό μάνατζερ κερδίζοντας χρήμα και επιρροή από τους καλλιτέχνες που συνεργάζεται. Τους πρόσφερει κοινό και του προσφέρουν άλλοθι για τις προπαγανδιστικές τους τακτικές. Κανένα από τα δύο δεν είναι αξιόπιστο ούτε ενδιαφέρον. Οι παλαιότεροι το γνωρίζουν, κάποιοι καλλιτέχνες από το σχετικό περιβάλλον και την ευρύτερη περιοχή του αυτοαποκαλούμενου προοδευτικού χώρου εύρησκαν, στα δύσκολα και με το αζημείωτο, στήριξη ως ακολούθως. Αν είσαι “δικός μας” θα σε στείλουμε σε όλους τους δημάρχους που είναι κι αυτοί δικοί μας για πληρωμένες συναυλίες. “Σε περίπτωση που…”, όπως λέει και το τραγούδι του Καρβέλα, γίνει αυτόδιοργάνωση ή πρέπει να γεμίσει με κοινό ένας μεγάλος χώρος υποχρέωναν κάποια σωματεία, αντίστοιχης επιρροής τους, να αγοράσουν, από το ταμείο του σωματείου, έναν μεγάλο αριθμό εισητηρίων που στη συνέχεια τα διέθεταν δωρεάν στα μέλη τους!
Κάπως έτσι, αλλά λίγο πιο συγκρατημένα λειτουργεί και η εκκλησία και οι γύρω από αυτήν θεοσεβούμενοι καλλιτέχνες!
Κι είναι αυτό ένα από τα κοινά σημεία εκκλησίας και κόμματος και οι δύο θεωρούν ότι κατέχουν την μοναδική σωστή αλήθεια!
 
Αυτού του είδους η επιρροή μπορεί να γίνει, η μάλλον συνεχίζει να γίνεται τώρα πια και με τους “χορηγούς”. Χορηγός μπορεί να είναι μια τράπεζα, ένα κληροδότημα, ένα ίδρυμα, ένα κόμμα, μια εκκλησία, κάποιος συγγενής του “φιλόδοξου καλλιτέχνη”, ένας επιφανής επιχειρηματίας που συμμετέχει, όχι ανταποδοτικά και πολλές φορές εν κρυπτώ, στην διοργάνωση ενός δαπανηρού event που σε αντάλλαγμα παίρνει έναν αριθμό δωρεάν προσκλησεων που στη συνέχεια ψάχνει να τις διαθέσει, στους υπαλλήλους του στους συνεργάτες του είτε όπου αλλού.
Έτσι ικανοποιείται και η οποία ματαιοδοξία του καλλιτεχνων, που παρασταίνουν τον μουσουργό ενώ είναι αμφίβολο αν έχουν την γνώση ή την ικανότητα για αυτό.
 
Πάντως για να επανέλθουμε στα πετυχημένα sold out (ελληνιστί ξεπούλημα), αυτά μας αφορούν και μας ενδιαφέρουν, όσοι καλλιτέχνες καταθέτουν την αλήθεια τους (βέβαια υπάρχουν πολλές αλήθειες, ξεχωριστές για τον καθένα), όσοι είναι αυθεντικοί και δεν παρασταίνουν κάτι που δεν είναι, δεν οχυρόνονται πίσω από αφιερώματα και καλλιτεχνικά μνημοσυνα έχουν συνήθως τα καλύτερα αποτελέσματα!
 

Αν μας διαβάζετε από κινητό θα πρέπει να κατεβείτε στο κάτω μέρος της σελίδας να πατήσετε στο σημείο που γράφει
exit mobile version και θα αποκαλυφθούν όλες οι σχετικές φωτογραφίες

 
 
 

Related Images: